اول فکری برای درآمدشان کنید، بعد خصوصی سازی - استدیو مرینا

به گزارش خبرنگاران، روزنامه جهانی اقتصاد نوشت: یکی از بزرگ ترین دلمشغولی های مردم در ایران دنبال کردن فوتبال است، اما شرایط باشگاهداری هر روز سخت تر می گردد. کارشناسان از مدت ها پیش نسخه علاج وضعیت فعلی فوتبال ایران را در خصوصی سازی یافتند، اما این موضوع برای عملی شدن با موانع بسیار زیادی روبه رو بوده است. خصوصی سازی درفوتبال ایران داستان طولانی دارد. سال ها است که دولت های مختلف برای مقاصد متفاوت پز خصوصی شدن فوتبال با پیشقراولی دو باشگاه پرسپولیس و استقلال را داده اند اما این ادعا هیچ وقت عملی نشده است. این تصمیم البته چند سال پیش تا آستانه تحقق پیش رفت اما به ناگاه دولت از تصمیم خود صرف نظر کرد و با استناد به پسوند فرهنگی این باشگاه ها، از واگذاری آنها سر باز زد.

در روزهای اخیر که فشارمسائل اقتصادی، هزینه بربودن این دوباشگاه برای وزارت ورزش، فشار طرفداران دو تیم برای القای حمایت های دولتی از باشگاه مقابل و... وجود داشته است دولت را بر آن داشته تا دوباره موضوع خصوصی سازی این دو باشگاه را کلید بزنند. اینکه انتها این دو باشگاه به دست فعالان بخش خصوصی سپرده خواهد شد یا نه، موضوعی است که باید برای فهمیدنش مدتی صبر کرد.

مشکوک بودن صفت فرهنگی

اسماعیل غلامی کارشناس سازمان خصوصی سازی و کسی که مسئول قیمت گذاری سرخابی ها در دوره قبل واگذاری بوده دیدگاه خاکستری در مورد احتمال انجام این واگذاری دارد. او در این رابطه گفت: چند سال پیش مراحل واگذاری این دو باشگاه پیشرفت زیادی داشت اما به یکباره اعلام شد این دو باشگاه به استناد بند فرهنگی که دارند از خصوصی سازی معاف می شوند. سوال من این است که آن اتفاق در همین دولت رخ داد و حالا چه اتفاقی افتاده که دولت بعد از چند سال دوباره تصمیم گرفته این دو باشگاه را به بخش خصوصی واگذار کند؟

شرایط فرهنگی بودن باشگاه های ورزشی شبیه مراکزی مثل مدارس نیست و باشگاه ها مراکز فرهنگی غیرانتفاعی هستند. اگر دولت به هر دلیلی حالا تصمیم گرفته که این دو باشگاه را واگذار کند باید قبل از این کار منابع درآمدزایی آنها را تقویت کند. باشگاه ها از چهار منبع عمده کسب درآمد می نمایند. اسپانسر، حق پخش تلویزیونی، فروش بلیت و حق انتشار. این در حالی است که دو مورد از این چهار مورد در ایران مسدود است.حق پخش و حق انتشار. واضح است که باشگاه ها منابع درآمدی خوبی ندارند. دولت و نمایندگان مجلس باید قبل از واگذاری فکری به حال این مورد بنمایند. مثلا می گردد در قانون ردیف بودجه ای برای جبران کمبود این دو مورد دیده گردد. وزارت ورزش باید حق این دو باشگاه را از مجلس بگیرد.

ضرورت اهلیت و صورت های مالی

یکی از مواردی که در نوبت قبلی واگذاری دو باشگاه پرسپولیس و استقلال با مشکل روبرو شد معین اهلیت خریداران بود. غلامی این کار را برای این نوبت واگذاری نیز ضروری می داند: محرز شدن اهلیت خریدار بسیار لازم است. اگر قرار باشد کسی با دریافت وام قصد داشته باشد باشگاه بخرد عاقبت آن مانند کارخانه هایی از قبیل نیشکر هفت تپه خواهد شد. پس به شخصی باید واگذار شوند که توانایی اداره آنها را داشته باشد. من معتقدم حتی اگر یک هلدینگ هم آمد و قصد خرید داشت، واگذاری به آنها نیز بدون مشکل است، چون بسیاری از کارهای تبلیغاتی آن شرکت توسط باشگاهی که خریداری نموده انجام می گردد و به این شکل هر دو طرف سود می برند.

یکی از مواردی که این کارشناس سازمان خصوصی سازی برای واگذاری این دو باشگاه به آن با شک و تردید نگاه می نماید موضوع صورت های مالی دو باشگاه است. او در این خصوص نیز می گوید: وزارت ورزش باید برای تسویه حساب بدهی های معوقه تعهد بدهد. این باشگاه ها در گذشته بدهی های کلانی داشتند اما نمی دانم در حال حاضر چقدر از آنها تسویه شده است. مسئله ای که در واگذاری آنها وجود دارد این است که مدارک مالی آنها ناقص است و حسابرس ها نمی توانند به صورت کامل بدهی و حتی درآمدهای آنها را محاسبه نمایند.

سرخابی ها سیاسی هستند نه امنیتی

یکی از نکته هایی که برای عدم واگذاری این دو باشگاه در رسانه ها مطرح شده شائبه نگاه امنیتی به آنها به دلیل حساسیت زیاد مردم است. غلامی در این رابطه می گوید: برخی عقیده داشتند به دلیل اینکه این دو باشگاه تماشاگران زیادی دارند، واگذاری آنها مشکل امنیتی دارد، اما من موافق این موضوع نیستم. برخی باشگاه ها ممکن است سیاسی باشند، اما به کار بردن لفظ امنیتی برای آنها درست نیست.

فرمول قیمت گذاری

در حالی که چند سال پیش قیمت فروش هر کدام از سرخابی ها 300 میلیارد تومان بود حالا برخی شایعات از قیمت پایه 500 میلیارد تومان برای هر باشگاه حکایت دارد. غلامی که خود در این قیمت گذاری نقش مستقیمی داشته می گوید: زمانی که ما قیمت گذاری قبلی را انجام دادیم آن رقم را بر حسب برند و یک مجموعه ورزشی که هر دو باشگاه داشتند انجام دادیم. همه جای جهان به این شکل است که برای فروش یک باشگاه 10 برابر مبلغ پرداختی اسپانسر آن باشگاه رقم معین می گردد. اعلام رقم 500 میلیارد برای فروش پرسپولیس و استقلال اگر بدون استادیوم های اختصاصی باشد صحیح نیست. اگر حق پخش به این دو باشگاه تعلق بگیرد آن موقع 500 میلیارد ارزش دارند.