خانه تاریخی احسان کاشان؛ داستان سفر - استدیو مرینا

بنت و پِر (Bente and Per) زوج جهانگرد اهل نروژ هستند که در شهر فردریکستاد زندگی می نمایند. این زوج به کشورهای مختلفی در قاره های آسیا، اروپا، اقیانوسیه و آفریقا سفر نموده اند و داستان سفرهایشان را در وب سایت خود منتشر می نمایند. هدف آن ها از این کار، انتقال لذت سفر به دیگران است. بنت و پر می خواهند با این کار، مردم را به سفرکردن تشویق نمایند.

این زوج نروژی که دهه 50 زندگی خود را می گذرانند در پی ماجراجویی و معنایی نو در زندگی خود بودند؛ در پی راهی برای کشف زیبایی ها و تنوع این دنیا. آن ها برترین راه برای رسیدن به پاسخ این سوال ها را در سفرکردن دیده اند. بنت و پر بر این باورند که سفر می تواند برای تمام انسان ها مفید باشد. آن ها به همه توصیه می نمایند سفر نمایند و با فرهنگ مردم دنیا آشنا شوند و افراد مختلفی را دیدار نمایند.

ره آورد آن ها از این سفرها درک و صبر بیشتر نسبت به مسائل پیرامون دنیا هستی است و بر این باورند که سفر، زندگی انسان را غنی و پربار می نماید. آن ها دوست دارند تجربه و خاطرات سفرهایشان را با دیگران به اشتراک بگذارند و اطلاعات مفیدی به مسافران آینده این مکان ها منتقل نمایند.

از امشب قصد داریم در بخش داستان سفر در خبرنگاران، داستان سفرهای این زوج نروژی را منتشر کنیم. ساعت 22:15 روزهای زوج، منتظر تجربیات بنت و پر باشید.

زمانی که سفر می کنید، پیدا کردن مکان زیبا و راحت بسیار مهم است. خصوصا زمانی که قرار است بیش از یک شب را در آن جا بگذرانید؛ اقامت در مکانی که محیطی متفاوت از خانه خودتان داشته باشد، بسیار مهم است. زمانی که در نروژ بودیم، اقامت در مکا ن هایی با منظره زیبای دریاچه، اقیانوس یا رودخانه را تجربه کردیم. ما در سفرهایمان در مکان های مختلفی اقامت نموده ایم؛ از کنار آتشفشان گرفته تا قله هایی با منظره بی نظیر، از کویر گرفته تا جنگل های گرمسیری.

زمانی که به شهر کاشان در ایران رسیدیم، چند صد متر داخل خیابان ها و کوچه های باریک راه رفتیم تا به در کوچکی رسیدیم که روی تابلوی آن نوشته بود این جا خانه قدیمی احسان است. در پشت این در، سبک معماری بسیار متفاوتی از آنچه ما اروپاییان به آن عادت داریم را تجربه کردیم.

این درب کوچک، که در شهرهای کویری مانند یزد و کاشان متداول است، دو لنگه دارد و هر کدام کلون و کوبه متفاوتی دارند که یکی از آن ها برای ورود زنان و دیگری برای ورود مردها است. زن ها از درب سمت راست و مردها از درب سمت چپ استفاده می کردند که با کوبیدن کلون هر یک از درها، صدای متفاوتی ایجاد می شد. زمانی که کسی در می زد، اهل خانه از صدای کوبه، به راحتی متوجه می شدند فردی که در می زند مرد است یا زن. اگر زنی در خانه تنها بود و مردی در می زد، زن با شنیدن صدای کوبه می توانست در پشت در بماند تا حریم او حفظ گردد.

زمانی که وارد این خانه تاریخی شدیم، اولین چیزی که توجه ما را جلب کرد فضای دایره ای بود که در مقابل ما قرار داشت. بعد از آن نوبت کشاکش با ساک های سنگین همراه مان بود؛ حمل آن ها از پله های باریک سنگی کار ساده ای نبود. پله های زیادی را طی کردیم تا به راه پله دیگری رسیدیم و بالاخره در طبقه 3 زیرزمین به بخش پذیرش رسیدیم!

در ابتدا تصور می کردیم این خانه در مکانی شیب دار ساخته شده است، اما واقعیت امر این نبود. مدتی طول کشید تا شیوه ساخت آن را متوجه شدیم. آن پله های باریک ما را به سه طبقه زیرِ زمین برد تا به حیاط بزرگی با حوض آب در مرکز آن برسیم. ماهی کپور و ماهی های دیگری داخل حوض و زیر سایه درختانی که دور تا دور آن بودند، شنا می کردند.

دور تا دور و در چهار طرف خانه احسان، تراس و پله هایی قرار داشت. خیلی زود متوجه شدیم که قرار است سه شب را در اتاقی زیرِ زمین بگذرانیم.

خانه تاریخی احسان در کاشان با بادگیری بلند در پس زمینه

اتاق غذاخوری در خانه تاریخی احسان، کاشان

مردم زیرک کاشان می دانستند که برترین شیوه زندگی در این شهر گرم کویری، کندن زمین و ساخت اتاق هایی در زیرزمین است. دما در زیرِ زمین در هر دو فصل گرم و سرد سال مناسب تر است. آن ها زمین را می کَندند و گودال مستطیل شکلی ایجاد می کردند. سپس ساختمان خانه را در چهار طرف آن می ساختند؛ حیاط بزرگی نیز در مرکز خانه قرار داشت. همواره مکان هایی که نور خورشید به آن ها نمی رسد خنک هستند. این سبکِ خانه سازی در شهرهای کویری ایران بسیار مرسوم است. خانه های قدیمی ایران معمولا 4 طبقه بودند؛ 2 طبقه زیرزمین و دو طبقه بر روی آن. اعضای خانه در طول سال، بسته به این که خورشید به کدام جهت می تابید، در اتاق های چهار طرف خانه زندگی می کردند. در فصل زمستان در اتاق های چهار طرف زندگی می کردند که با وجود پنجره های زیاد، نور خورشید به داخل می تابید. در حالی که در فصل تابستان، در بخش هایی زندگی می کردند که نور خورشید کمتر به آن جا نفوذ می کرد.

پشت درهای کوچک این خانه ها، قصری چندین طبقه در زیرزمین خواهید یافت

زمانی که در آن جا بودیم متوجه شدیم که کاشان بیش از 400 خانه به همین سبک دارد که بعضی از آن ها کاخ های بزرگی هستند. وقتی از بیرون به نمای این شهر نگاه کنید، هیچ چیز پر زرق و برقی وجود ندارد و غیرممکن است تصور کنید که این شهر پر از چنین یادگاری های لوکس و دُرهای باارزشی در پشت دَرهای ناآشنا باشد.

سه مورد از این کاخ ها امروزه به روی عموم باز است و از جاذبه های گردشگری اصلی کاشان برای ایرانی ها و بعلاوه گردشگران خارجی است که به سوی کاشان می آیند.

ما علاوه بر این که در یکی از این خانه های زیرزمینی سنتی افسانه ای اقامت کردیم، از دو خانه دیگر که برای عموم آزاد است و امروزه تبدیل به موزه شده است، بازدید کردیم؛ خانه تاریخی عباسیان و خانه تاریخی بروجردی که در سال 1236 خورشیدی ساخته شده است. هر دوی این موزه ها را می توان کاخ های بزرگی محسوب کرد که 2 تا 3 هزار مترمربع وسعت دارند و با شگفتی تمام با موزاییک های شیشه ای، کاشی و چوب تزیین شده اند.

در این خانه ها برای صاحب خانه و خدمتکاران، حیاط های مجزایی وجود دارد که با حوض های کم عمق تزیین شده اند؛ انعکاس زیبایی بر روی سطح آب حوض ها ایجاد می گردد. درختان میوه و بادام موجود در این حیاط ها، سایه دلپذیری ایجاد می نمایند.

خانه تاریخی بروجردی، کاشان

خانه تاریخی عباسی، کاشان

خانه تاریخی احسان، مکانی فوق العاده برای اقامت است. این خانه تاریخی مکان لوکسی نیست؛ اتاق های ساده اما تمیزی دارد که در فصل سرد زمستان، گرم و مناسب هستند. در این جا غذاهای ایرانی خانگی و خوشمزه سرو می گردد.

آرزوی همیشگی ما در سفر، اقامت در مکانی زیبا و راحت است. باید بگوییم برخلاف مکان های اقامتی دیگری که تا به امروز تجربه نموده ایم، خانه تاریخی احسان کاشان این ویژگی ها را داشت.

تنها مسئله ای موجود که باید به آن اشاره کنیم این است:

در بیشتر مکان های اقامتی ایران، خدماتی که در اروپا ارائه می گردد و ما به آن ها عادت کردیم اصلا وجود ندارد. کارکنان این مکان ها حقیقتا عالی هستند و برخوردشان نیز بسیار خوب است؛ اما ما به عنوان جهانگرد عدم توجه کافی به مکان های جهانگردی ایران را حس کردیم. این موضوع به شدت در تضاد با خصوصیت شاخص مردم ایران، یعنی مهمان نوازی و توجه به جهانگرد ها است.

خانه تاریخی احسان کاشان در کوچه باریکی که چند صد متر از خیابان اصلی فاصله دارد، قرار گرفته است.

در بخش بعدی داستان سفر، منتظر داستان نوی از تجربیات بنت و پر باشید.