آیا می دانستید آلمان نازی در اواخر جنگ جهانی دوم یک هواپیمای جنگنده شناساگریز یا پنهان کار ساخته بود؟ - استدیو مرینا

با تور آلمان ارزان از دیدنی ترین کشور اروپایی بازدید کنید و از شهرهای برلین، هانوفرو، فرانکفورت و مونیخ آلمان دیدن کنید.

اما شاید تعجب کنید که تاریخچه هواپیماهای پنهان کار به دوره آلمان نازی برسد. در واقع دو برادر آلمانی یک هواپیمای جت پنهان کار را طراحی نموده و ساخته بودند.

هواپیماهای پنهان کار عموما به شکل یک جفت بال ساخته می شوند، یعنی می گردد آنها را بال پرنده دانست و فاقد دم هستند. سطح مقطع آنها و جنس بدنه شان طوری ساخته و انتخاب می گردد که کمترین بازتاب راداری را داشته باشند.

البته هدف اصلی از ساخت هواپیمایی که برادران آلمانی طراحی نموده بودند، پنهان کاری و مخفی شدن از رادارها نبود، هدف اولیه آن بود که هواپیمایی با دامنه پروازی و سرعت زیاد ساخته گردد.

در آن موقع والتر هورتن، یک خلبان هواپیماهیا جنگنده لوفت وافه بود که در ماموریت های متهورانه خلبان افسانه ای آلمان ها یعنی آدولف گالاند شرکت داشت. برادر او ریمار نام داشت. کسی که علیرغم نداشتن مدارک آکادمیک، یک طراح هوپیما بود. این دو، در جوانی تعدادی هواپیمای گلایدر، بدون دم طراحی نموده بودند.

سال 1943، رئیس لوفت وافه، یعنی هرمان گورینگ، از طراحان هواپیما خواست که یک هواپیما با ویژگی هایی که در عبارت 3 در 1000 خلاصه می شد، طراحی نمایند. یعنی هواپیمایی که بتواند:

1- هزار کلیومتر را در یک ساعت طی کند

2- هزار کیلوگرم بمب را حمل کند.

3- آنقدر سوخت داشته باشد که بتواند 1000 کیلومتر برگشت راه طی کند و تازه یک سوم سوختش را ذخیره داشته باشد تا اگر نبرد هوایی پیش آمد، سوخت کم نیاورد.

آن موقع آلمان نازی پیروز شده که نخستین موتورهای توربوجت جهان را طراحی کند و توسعه بدهد. با این موتورهای می شد هواپیماهایی جنگنده ای داشت که هواپیماهای متفقین به گرد پایشان هم نرسند. اما خب، آلمان نازی خیلی دیر به این موتورها رسیده بود.

مشکل این موتورها این بود که سوخت زیادی مصرف می کردند و نمی توانستند به اهداف دور برسند. حالا برادران هورتن امیدوار بودند که بتوانند یک هواپیما به شکل بال پرنده بسازند که از این موتورها استفاده کند.

البته این طور نبود که آمریکایی ها هم در همان زمان ایده ساخت بال پرنده به فکرشان نرسیده باشد. در طی جنگ جهانی دوم، نورثروپ، بمب افکنی به شکل بال پرنده به نام XB-35 را طراحی نموده بود، اما این هواپیما پایداری لازم را نداشت و هیچگاه به فراوری انبوه نرسید.

از آن سو، برادران هورتن کانسپت هواپیما را نخست به شکل گلایدر بدون موتوری به نام H.IX V1 در آگوست سال 1943 آزمایش کردند.

بعد از این تست، آنها در مارس سال 1944، نمونه اولیه V2 هواپیما را ساختند که دو موتور توربوجت Jumo 004B بر روی خود داشت. این هواپیما حتی جایگاه نجات اولیه هم داشت. نخستین پرواز این هواپیما در دوم فوریه سال 1945 انجام شد. هواپیما پایداری آئوردینامیک خوبی هم داشت. گفته می گردد که این نمونه اولیه حتی از جت جنگنده آلمان ها به نام Me 262 را در نبرد رو در رو، برتر بود.

اما فرایند آزمایش این هواپیما در 18 فوریه، متعاقب آتش دریافت یکی از موتورها، به تاخیر افتاد. خلبان هواپیما به نام اروین زیلر، چند بار کوشش کرد که موتور را را با مانورهای راه اندازی مجدد کند، اما پیروز نشد و بعد از فرود و آتش سوزی در هواپیما، به شدت مجروح شد و درگذشت.

علیرغم اینها گورینگ، قبلا با ساخت 40 ففرایند از این هواپیماها موافقیت نموده بود و شرکتی به نام Gotha باید آنها را می ساخت. قرار بود نام نهایی این هواپیماها Ho 229s یا Go 229s باشد. تصور می شد که این نسخه نهایی بتواند مسافت 975 کیلومتر را در طی یک ساعت طی کند.

ساخته شدن 4 نمونه ابتدایی اینها که نام V3 تا V6 داشتند آغاز شده بود.

اما دیگر واقعا دیر شده بود. آلمان شکست خورد و وقتی ارتش آمریکا به کارخانه فردیدرک رودای آلمان در آوریل سال 1945 رسید؛ قطعات کابین خلبان هواپیماها و یک جفت بالی که قرار بود روی آنها سوار گردد را پیدا کرد.

کامل ترین نسخه این هواپیماها به آمریکا فرستاده شد تا روی آن مطالعه انجام گردد که الان بعد از ترمیم در موزه هوا-فضای آمریکا در چنتیلی در ویرجینیا، به نمایش گذاشته شده است.

حالا سؤال اصلی این است که آیا واقعا این هواپیمای Ho 229 پنهان کار بود؟

از دهه 1940 مدرک قوری برای پنهان کار بودن این هواپیما بر جا نمانده. اما خود هورتن ها می گویند که هدف فرعی ساخت این هواپیماها این بود که مقطع راداری کمی داشته باشند.

رایمر هورتن 30 سال بعد در ایجاد ویژگی های پنهان کاری هواپیمایش، تعهد داشته و حتی از یک ترکیب کربن جاذب اشعه راداری که ترکیبی از خاک اره و چسب چوب بود، بدون اطلاع به مقامات مافوقش می خواست در این هواپیما استفاده کند. حتی دو آزمایش هم برای مشخص مقدار مخفی کاری هواپیما اجرا شده بود که یکی از آنها پیروز بود.

اما در این میان بعضی مورخین اشکال وارد نموده اند که مخفی کاری یک هدف جانبی بوده.

در سال 2008، کارخانه نورثروپ گرومان، با همکاری کانال نشنال جئوگرافیک، یک ماکت هواپیمای Ho 229 را ساختند تا بازتاب راداری آن را آزمایش نمایند. معلوم شد که بازتاب راداری این هواپیما 80 درصد یک جنگنده استاندارد Bf. 109 بوده. به عبارتی مقدار پنهان کاری اندک بوده، اما اگر همین مقدار 20 درصدی پنهان کاری را در کنار سرعت بالای این هواپیما بگذاریم، می بینیم که سامانه دفاعی آن موقع انگلیس، واقعا در مقابل آنها به مشکل برمی خورد.

اما این هواپیما قطعا در بخش سرعت بر هواپیماهای جنگنده متفقین رجحان داشت. طوری که 33 درصد از سریع ترین هواپیمای متفقین هم سریع تر بود.

البته در آن موقع واقعا پنهان کاری هم به یاری این جنگنده نمی آمد؛ چون در نور روز جنگنده های متفقین روی خاک آلمان، بدون راداری هواپیماهای آلمان را رهگیری می کردند.

کسی چه می داند اگر ترکیبی از موتورهای جت و هواپیماهای با طراحی تازه، دو سه سالی زودتر آماده می شدند، سرنوشت جنگ جهانی دوم چه می شد!

منبع