استفاده از وزش باد برای روشنایی معابر - استدیو مرینا

وی اضافه نمود: پیزوالکتریک ها از جمله مواد هوشمندی هستند که بر اثر نیروی فشاری از خود انرژی الکتریکی فراوری می نمایند. این ویژگی منحصر به فرد ابتدا در سرامیک ها یافت شد اما به دلیل وزن سنگین، ترد و شنماینده بودن کاربردهای محدودی پیدا کرد.

روزبه اضافه نمود: تردی و شنمایندگی سرامیک ها، خاصیت پیزوالکتریک آنها را در جنبش های ارتعاشی و نیروهای فشاری طولانی مدت و عظیم بی اثر می نماید. همچنین به دلیل عدم انعطاف پذیری سرامیک ها و وزن سنگین آنها نمی توان برای پوشش گسترده در سطوح تحت تنش و انعطاف پذیر استفاده کرد.

وی ادامه داد: به همین دلیل رو به استفاده از لایه ای الیافی پیزوالکتریک آوردیم که علاوه بر انعطاف پذیری بالا و سبک وزن بودن، خاصیت پیزوالکتریک بسیار خوبی از خود نشان می دهند. علاوه بر موارد ذکر شده، استفاده از این لایه نانو الیاف به روش فراوریی الکتروریسی موجب افزایش خواص پیزوالکتریک و کاهش هزینه فراوریی می گردد.

محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر خاطر نشان کرد: در این پروژه تمرکز اصلی بر روی فراوری لایه پیزوالکتریک با قابلیت تحریک توسط جریان سیال باد بود که در این پژوهش به دو روش وزش باد به بال شبیه سازی شده هواپیما و پرچم برافراشته مصلح سازی شده با لایه فراوریی پرداختیم.

وی با اشاره به نتیجه پروژه گفت: توانستیم با تحریک نانوژنراتورهای موجود در لایه پیزوالکتریک، خروجی انرژی الکتریکی قابل توجهی در سرعت های مختلف از جریان باد بگیریم.

به گفته این محقق، کاربرد اصلی این پروژه در صنایع هوافضا و به خصوص هواپیماهای بدون سرنشین و سبک وزن با قابلیت پروازی بلند مدت برای سیستم تامین انرژی و خود شارژ شوندگی است.

روزبه در مورد کاربردهای دیگر لایه پیزوالکتریک گفت: از دیگر کاربردهای عملی این پروژه می توان به استفاده در بافت اصلی پرچم های موجود در میادین شهری اشاره نمود، که با ذخیره انرژی الکتریکی حاصل از جریان روزمره باد (استفاده بهینه از انرژی های پاک)، می توان برای روشنایی معابر بهره برد.

به گفته این محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر، این محصول همچنین می تواند از انرژی هدر رفت در برابر جریان سیال آب و برداشت انرژی الکتریکی جلوگیری کند.

به گزارش خبرنگاران، طی این طرح به طور جداگانه به آنالیز لایه در درون ساختار پرچم و بر روی بال هواپیما در برابر جریان باد تونل باد دانشکده هوافضا پرداخته شده است. بخش اعظمی از پروژه با همکاری و مساعدت آزمایشگاه های دانشکده مهندسی هوافضا انجام گرفته است. این طرح با هدایت اساتید دکتر روح الله باقرزاده و دکتر مسعود لطیفی به نتیجه رسیده است.