تور مجازی: قصر نوی شوان اشتاین

به گزارش استدیو مرینا، سرزمین قصه های پریان، الهام بخش داستان های ماندگار ویلهلم هاوف (شاعر و نویسنده آلمانی) و برادران گریم (نویسندگان داستان هایی چون سفیدبرفی، راپونزل، سیندرلا، شنل قرمزی)، جایگاه سحرآمیزترین و رویایی ترین قصر روی زمین، نوی شوان اشتاین، جایی نمی تواند باشد جز آلمان.

قصر رویایی نوی شوان ا شتاین ( Neuschwanstein) ، در نیمه دوم قرن 19 میلادی، به دستور لودویگ دوم (که به پادشاه قصه های پریان معروفیت دارد) ساخته شد.

میان فرمانروایان آلمانی، لودویگ جایگاه ویژه ای دارد. آنچه لودویگ را از اجداد خشک و خشنش متمایز می سازد روحیه لطیف و رمانتیک اوست تا حدی که تمام اهداف و مصالح حکومتی را در راستای آمال و آرزوهای خویش سوق می داد؛ داشتن سرزمینی مملو از مخلوقات خیالی آرزوی او بود.

به امورات و روزمره های زندگی در مونیخ و بعلاوه به مسائل حکومتی بی علاقه بود. در مقابل، روزبه روز، بیش از پیش، در جهانی خیالی خود فرو می رفت. به همین علت است که قصرهای بی نظیری چون Herrenchiemsee, Linderhof ،Neuschwanstein (شاهکارهای معماری که هر کسی را شیفته خود خواهند کرد) را به جهان هدیه داده است.

برای ساخت نوی شوان اشتاین از قصر وارتبورگ، تنها قصر به جای مانده از دوره فئودال بایرن، الهام گرفته اند. نوی شوان اشتاین حتی زیباتر و بهتر از منبع الهامش از آب عایدی. پادشاه لودویگ که، عمیقا، شیفته اپرای رمانتیک ریشارد واگنر (لوهنگرین) شده بود، خود را چون شخصیت اصلی داستان، شوالیه قوی یکی از قهرمانان افسانه های باستان، تصور می کرد. این شیفتگی دیوانه وار علتی بود بر اینکه لودویگ فرمان ساخت قصر قو را دهد.

در و دیوارهای قصر جهانی سحرآمیز سرود نیبلونگ ها (کتابی حماسی به زبان آلمانی میانه درباره فردی اژدهاکش به نام زیگفرید در دربار بورگوندیها و چگونگی کشته شدن او و کین خواهی زن وی)، افسانه قرون وسطی پریزوال، جام مقدس، تریستان و ایزولد و بسیاری دیگر را برای بازدیدکنندگان زنده می نماید. استادان معمار و هنرمندان بسیاری ساعت ها برای ساخت تک تک سالن ها و نقش و نگارهای قصر زمان صرف نموده اند (برای مثال، 14 نجار برای کنده کاری های روی چوب تنها یکی از اتاق خواب ها 4/5 سال زمان گذاشتند). به جرات می توان گفت ریز به ریز جزییات به کار رفته در این قصر باشکوه در نوع خود شاهکار محسوب می گردد. به همین علت است که ساخت این بنا مدت زمان زیادی طول کشید و تا زمان حیات لودویگ به انتها نرسید.

لودویگ توانایی بی نظیری در تلفیق رویا با واقعیت داشت. به رغم ظاهرش، این قصر بی نظیر مجهز به تکنولوژی های به روز آن دوره بوده است. اتاق هایی که در اقامتگاه همایونی قرار داشتند دارای سیستم گرمایشی مرکزی بودند، توالت ها سیستم فلاش اتوماتیک داشتند و برای احضار خدمه از زنگ های الکتریکی استفاده می شده و حتی در برخی از طبقات تلفن هم وجود داشته است.

شاید بتوان گفت نوی شوان اشتاین اولین افسانه است که در قالب یک شاهکار سنگی به حقیقت پیوسته است. این قصر، الگوی طراحی قصر رویایی زیبای خفته شرکت دیزنی و الهام بخش باله معروف دریاچه قو بوده است.

در آخر، آن همه اشتیاق و شیفتگی به دیوانگی پادشاه منجر شد. او به جای رسیدن به امورات مملکتی، تمام وقت خود را به سفر و گشن و گذار، قدم برداشتن بر جای پای ویلهلم تل (Wilhelm Tell) یا صرف شام با روح لویی چهاردهم می گذراند. در نظر او شب، روز و روز، شب بود و به همین علت او راه شاه ماه می نامیدند.

بر اساس قوانین باواریایی، اگر پادشاهی صلاحیت حکومت داری نداشته باشد، باید عزل گردد. او در نهایت (1886) از حکومت عزل و به کاخ برگ (Berg Castle) فرستاده شد و یک روز بعد جسد او به همراه روان شناسی که او را دیوانه تشخیص داده بود در کنار دریاچه ای در همان نزدیکی پیدا شد. درست دو ماه پس از مرگ شاه دیوانه، قصر ناتمام نوی شوان اشتاین برای بازدید به روی عموم باز شد.

پیشنهاد می کنم پس از تماشای تصاویر پانورامای این قصر شگفت انگیز، بازدید از این شاهکار بی نظیر را به لیست خود اضافه کنید، چراکه هیچ توصیف یا عکسی نمی تواند زیبایی بی مثال این قصر باشکوه را به درستی به تصویر بکشد.

چندین قصر مشهور دیگر در نزدیکی آن وجود دارند مانند Hohenschwangau, Füssen and Schwangau. برای آسایش گردشگرانی که به بازدید این قصرها می آیند، جاده ای رمانتیک و رویایی احداث شده که بین گردشگران بسیار محبوب است، حتی یک روز کامل هم برای لذت بردن از زیبایی های بی شمار این مکان کافی نیست.

در ادامه داستان عکس برداری از این قصر زیبا را از زبان عکاسان تیم ایرپانو، سرجری سمنوو و استس سدوو، می خوانیم.

وقتی راهی این سفر 4 روزه شدیم هدف ما چیزی نبود جز تصویربرداری از یکی از معروف ترین قصرهای باوراریایی که در میان درختان رنگارنگ پاییزی احاطه شده است. پس برای رسیدن مناسب ترین زمان صبر کردیم؛ یعنی وقتی که برگ های پاییزی به رنگ های قرمز، سبز و نارنجی درمی آیند.

اصولا این گونه تصویربرداری ها بیش از 2 روز طول نمی کشند. با این حال، ما تصمیم گرفتیم چند روزی بیشتر بمانیم. بعدا متوجه شدیم که برترین تصمیم ممکن را گرفتیم. کوهستان، کوهستان است، هیچ وفت نمی توانید آب و هوای کوهستان را پیش بینی کنید. تنها زمانی که می شد عکس برداری کرد 30 دقیقه ای از صبح بود. پس از آن موقع کوتاه، خورشید تنها به دیوار گوشه قصر می تابید و خبری از آفتاب نبود.

فوسن، شهری کوهستانی در جنوب آلمان، بهشتی کوچک در دامنه های آلپ

وقتی رسیدیم، هوا مساعد نبود. روز اول، تمام مدت باران بارید و طبیعتا عکس برداری کنسل شد. روز دوم هم به همین منوال گذشت. روز سوم باز هم هوا با ما سر سازگاری نداشت و مه غلیظی از همان ساعات اولیه صبح همه جا را فراگرفته بود. بدون توجه به این شرایط، کاملا خوشبینانه، از کوهستان بالا رفتیم تا جایی که به بالای قصر رسیدیم و بعد به درون دره پایین رفتیم، به امید اینکه هوا در نهایت صاف خواهد شد، اما آن روز هم شانس با ما یار نبود. در نهایت، بعد از سه ساعت انتظار تصمیم گرفتیم به هر قیمتی عکس برداری را آغاز کنیم.

با این حال، وقتی میدان دید از 30-40 متر بیشتر نیست، عکس ها جالب از آب در نمی آیند. فقط یک راه حل داشتیم: پرواز کردن به بالای مرکز قصر. هر چند پرواز بر فراز قصر و عکس برداری ریسک بالایی داشت.

به هر شکل، شانس خود را امتحان کردیم. نکته ی خوبش این بود که گردشگر ها در آن ساعت از صبح همه خواب بودند. به خاطر مه سنگین و رطوبت 100 درصدی پرواز سخت بود. قطرات درشت آب به درون دستگاه ها می رفت، پس باید خیلی سریع عمل می کردیم. زمان برای بازگشت و تصحیح اشتباه نداشتیم.

هلیکوپتر بالا رفت و خیلی سریع در میان مه پنهان شد. تمام چیزی که می دیدیم اسکرین لپ تاپ و چراغ چشمک زن همراهمان بود. زمان به کندی می گذشت. در کمتر از چند لحظه هلیکوپتر خیس آب، از میان مه بیرون آمد. همه چیز با قطرات درشت آب خیس شده بود: هلیکوپتر، دوربین، لنز. اما همه سالم بودند. روز بعد را منتظر ماندیم و بالاخره در روز چهارم بود که طبیعت روی خوش نشان داد؛ هوا عالی بود و ما کار را آغاز کردیم و این تصاویر فوق العاده زیبا را گرفتیم.