خودکشی دومین دلیل مرگ دانشجویان دنیا - استدیو مرینا

به گزارش ایسنا، دکتر مریم معصومی در وبیناری که به مناسبت روز جهانی پیشگیری از خودکشی و با کوشش انجمن علمی روانپزشکان ایران همزمان با روز جهانی پیشگیری از خودکشی برگزار گردید، درباره خودکشی در محیط های دانشگاهی اظهار کرد: نرخ جهانی خودکشی در محیط های دانشگاهی 7.5 در 100 هزار نفر است و بعد از تصادفات، دومین دلیل مرگ دانشجویان محسوب می گردد.

وی با بیان اینکه افسردگی شناخته نشده و یا درمان نشده، اصلی ترین فاکتور در امر خودکشی در محیط های دانشگاهی محسوب می گردد، درباره ریز فاکتور های این نوع خودکشی نیز توضیح داد: از جمله این ریز فاکتور ها دانشجویان مهاجر هستند که در شهر یا کشوری تنها هستند. این دانشجویان آسیب پذیرترند. از سوی دیگر دانشجویانی که طول دوره تحصیلی آن ها از هم دوره ای های خود طولانی تر شده نیز آسیب پذیرتر از سایر دانشجویان در امر خودکشی هستند.

این روانپزشک با یادآوری اینکه اغلب افراد به دانشجویانی که دچار افت تحصیلی، گوشه گیری و کم حرفی شده اند کمتر توجه نموده و خطر خودکشی را متوجه دانشجویانی می دانند که درباره این امر صحبت می نمایند، تاکید نمود که حواسمان باید به این دانشجویان گوشه گیر که دچار افت تحصیلی شده اند، باشد.

معصومی در بخش دیگر سخنان خود این را هم گفت که پیشگیری از خودکشی بسیار مهم است و بخشی از این پیشگری معطوف به آماده بودن و آمادگی داشتن برای مقابله با این بحران می گردد.

دبیر کمیته پیشگیری از خودکشی انجمن علمی روانپزشکان ایران معتقد است که برای پیشگیری از خودکشی باید دانش، مهارت یا توانایی لازم برای مقابله با خودکشی را در افراد ایجاد کرد تا در صورت بروز این بحران آثار مخرب آن را به حداقل رساند.

وی با اشاره به تدوین و آموزش مهارت های زندگی در دروس دانشگاهی، ادامه داد: در چند سال اخیر برای به حداقل رساندن ضرر مخرب بحران ها واحد آموزش مهارت زندگی به واحد های درسی دانشجویان اضافه شده است. هدف کلی این اقدام افزایش سواد سلامت روان است و انتظار می رود دانشگاه ها در این راستا دوره های آموزشی لازم برای افزایش سواد سلامت روان تمام خدمه، پرسنل، کارکنان و دانشجویان را فراهم نمایند.

به گفته این روانپزشک، افزایش احساس تعلق به گروه های مختلف و قرار گرفتن در محیط های همدلانه که احترام متقابل افراد در آن حفظ می گردد، می تواند از خودکشی دانشجویان پیشگیری کند.

معصومی بعلاوه این را هم گفت که می توان با ایجاد تعادل در ساعات کاری و تعادل در پرداختی ها و نیز فراهم کردن دورهمی های محبت آمیز برای دانشجویان و به ویژه رزیدنت ها در راستای کاهش فرسودگی و پیشگیری از خودکشی در محیط های دانشگاهی قدم برداشت.

دبیر کمیته پیشگیری از خودکشی انجمن علمی روانپزشکان ایران، دسترسی به خدمات سلامت روان را از جمله عوامل مهم در پیشگیری از خودکشی در بین دانشجویان مطرح کرد و شرح داد: دانشجویان باید بدانند مرکز مشاوره دانشگاه کجا قرار گرفته است تا در شرایط بحران به آن مراجعه نمایند. البته گروه هدف ما در افزایش سواد سلامت روان باید همه افراد باشند چراکه خودکشی مساله ای نیست که گروهی از آن مبرا باشند.

این روانپزشک با اشاره به مدل بتا و کُگنیتو در راستای افزایش آگاهی در زمینه پیشگیری از خودکشی، خاطر نشان کرد: دو مدل در دسترس برای آموزش و ارتقای مهارت های لازم در مورد پیشگیری از خودکشی بتا و کُگنیتو است که اثربخشی آن ها ثابت شده است.

وی درباره مدل بِتا شرح داد: مدل بتا یا همان بپرس، ترغیب کن و ارجاع بده برپایه افزایش آگاهی است. هدف آن این است افراد آنقدر توانمند شوند که خیلی واضح درباره افکار خودکشی خود از اطرافیان سوال بپرسند. برنامه بتا خرافه ها در زمینه خودکشی نظیر اینکه کسی که یک بار خودکشی نموده دیگر این اقدام را انجام نمی دهد را تعدیل نموده و باور های درست را جایگزین آن می نماید. بعلاوه گروه هدف این مدل همه مردم هستند.

معصومی بعلاوه درباره مدل کُگنیتو اعلام کرد که کُگنیتو پلتفرمی مجازی با هدف ترویج فرهنگ حرف زدن درباره بیماری های روانپزشکی است و به افراد از طریق آن نوعی تمرین حرف زدن می نمایند.

دبیر کمیته پیشگیری از خودکشی انجمن علمی روانپزشکان ایران با اشاره به اینکه باید برای بعد از خودکشی در محیط های دانشگاهی نیز برنامه درستی داشت، تاکید نمود: نیازی نیست پس از خودکشی در محیط های دانشگاهی همه جزئیات آن را بیان کنیم، اما در عین حال پنهان کردن آن نیز به تشدید این استیگما (انگ اجتماعی) دامن می زند. پس از خودکشی در محیط های دانشگاهی باید حواسمان به باقی دانشجویان باشد. باید غربالگری برای باقی دانشجویان انجام گردد.

وی معتقد است که فراهم کردن زمینه قرار دیدار برای دانشجویان و حرف زدن آن ها با یکدیگر درباره احساساتشان در مورد خودکشی صورت گرفته در محیط های دانشگاهی می تواند از تسری یافتن این امر جلوگیری کند.

این روانپزشک توضیح داد که پس از گذشت یک هفته از خودکشی اتفاق افتاده در محیط های دانشگاهی نیز بهتر است برنامه های آموزشی را در محیط دانشگاهی از سر گرفت و همزمان با ادامه دادن سوگواری برای فرد فوت شده باید کار را نیز از سر گرفت.

معصومی در سرانجام سخنان خود با تاکید بر اینکه در کنار پیشگیری از خودکشی آماده بودن برای پس از خودکشی نیز مهم است، تاکید نمود: آماده بودن برای بعد از خودکشی در محیط های اجتماعی مهم است. در محیط های دانشگاهی تاکید بر 3 رکن یعنی بازنگری برنامه های آموزشی، بهبود دسترسی به خدمات سلامت روان و تعادل در ساعات کاری برای پیشگیری توصیه می گردد. اگر می شنویم خودکشی در بین دانشجویان زیاد شده است درواقع این امر بازتابی از شرایط کل کشور است، اما اقداماتی که در این راستا دانشجویان دریافت می نمایند کمتر از آنچه که باید، است.