ساعت عجیبی که معنای زمان را تغییر داده است! - استدیو مرینا

مارتی نزدیک به 40 سال از این دستگاه نگهداری نموده است. این ساعت که به زیتگلوگ معروف است، فقط ثانیه ها را نمی شمارد بلکه می تواند هر ساعت حرکاتی هماهنگ از دلقک ها، راهپیمایی خرس ها و مجسمه ای طلاکاری شده به نام کرونوس را به نمایش می گذارد. یک ساعت کوکوی بزرگ؟ شاید. اما از تاثیر آن غافل نباشید. این برج الهام گرفته از کارمندی جوان به نام آلبرت انیشتن است و طرز تفکرمان را راجع به دنیا هستی تغییر می دهد.

امروزه یونسکو به علت بافت قرون وسطایی دست نخورده این شهر، آن را نقطه تحول تاریخ دانسته است. یک بعد از ظهر آفتابی، جمعیت در اطراف برج جمع می گردد تا نمایش را دیدن نمایند، گردشگران به شکل عقربه دقیقه شمار در نزدیکی عدد 12 در بالای صفحه بزرگ ساعت در کنار هم قرار می گیرند. در شب های بارانی زمستان، احتمالا نمایش فقط برای چند گربه ولگرد اجرا می گردد، اما حتی وقتی هیچ کس هم دیدن نکند باز هم زمان در داخل برج درحال حرکت است. مارتی شغلی لذت بخش دارد که تقریبا به فرمانده زمان تعبیر می گردد، البته مسولیت او کاملا جدی و حساس است. هر روز او و یا یکی از دو دستیارش باید ساعت را کوک نمایند. یک کار سخت که به قدرت احتیاج دارد چرا که باید مجموعه ای از سنگ ها را به بالای برج 54.5 متری بکشد. همان طور که این سنگ ها رو به پایین حرکت می نماید، ساعت کار می نماید و هر 15 دقیقه زنگ می زند بطوری که ساکنین برن زندگی خود را با این صدا تنظیم نموده اند.

انیشتن در یکی از عصر های ماه می 1905 با واقعه ای رو به رو شد. او به مدت یک دهه با یک پارادوکس علمی رو به رو بود و زمانی که به برج خیره شده بود نا گهان صحنه ای غیر قابل تصور در نظرش آمد. او فریاد زد: چه می گردد اگر ترماوا با سرعت نور به دور برج بچرخد؟ او در ترموا نشست، احساس کرد که ساعتش هنوز تیک تاک می نماید. اما وقی به عقب نگاه کرد و برج را دید، گویی درآن لحظه ساعت از حرکت باز ایستاده بود. این لحظه دست یابی به موفقیت بود. شش هفته بعد، او مقاله مربوط به نظریه نسبیت خاص را به سرانجام رساند. سپس نشان داد که چگونه بعد چهارم، به گفته خودش، برروی اجسام، جاذبه و انرژی اثر می گذارد و از عصر انرژی هسته ، سفر در فضا و فهم ما درباره نحوه تعامل ستاره ها و اجسام آسمانی اطلاع داد.

من بعد از ظهر گذشته را در موزه اختصاصی این فیزیک دان سپری کردم و مشتاقانه پای فیلمی نشستم که به شرح درباره نظریات او می پرداخت. موزه داران گفتند این فیلم به نحوی است که می تواند حتی بچه های مدرسه ای در سنین پایین را هم به خود جلب کند و حتی برای بچه ها نیز قابل درک می باشد. کارتون با خوش گذرانی های انیشتن آغاز شد اما پس از مدتی به خود آمدم و دیدم که ذهنم با فیزیک دبیرستان درگیر شده است. دراینجا فضای داخل برج با موزیک عاشقانه تیک تاک که هر لحظه و با هر تکان آونگ بلند و بلند تر می گردد پر شده است و من گرچه به طور کامل نفهمیدم که انیشتن چه کار مهمی را انجام داده اما می ستایمش. می توانم ببینم که زمان نسبی است؛ وقتی زمان خود را با دوستانتان می گذرانید می بینید که زمان به سرعت برق و باد گذشت اما وقتی در ترافیک هستید انگار یک روز طول کشیده است. اما چه در آلپ اسکی کنید، چه به فیزیک فکر کنید وچه به ایمیل ها پاسخ دهید، چرخ دنده های برج برن به آهستگی حرکت می نمایند. حتی مارتی، مرد قانون و علم هم گفت که افسون این دستگاه شده است. او گفت: گاهی اوقات که با خود تنهایم به زمان فکر می کنم، چرا گاهی آنقدر کند حرکت می نماید و چرا گاهی آنقدر تند می گذرد؟

زمانی که بازدید به سرانجام رسید، مارتی یک دندانه را داخل چرخ دنده فرو کرد و نشان داد که چگونه می تواند زمان را برای تعمیر یا تنظیم نگه دارد. ساعت متوقف شد و ناگهان سکوت اتاق را فراگرفت. مارتی ماشین را دوباره به راه انداخت، آونگ را هل داد تا ثانیه های از دست رفته جبران گردد. صدای تیک تاک دوباره آغاز شد و من خیالم راحت شد. چند دقیقه بعد، به خیابان های سنگ فرش شده برن که گویی پس از بیدار شدن از یک رویا در آفتاب چشمک می زنند باز گشتم به ساعت نگاه کردم و در پی خروس طلاکاری شده ای گشتم که در سرانجام هر ساعت بال های خود را باز نموده و آغاز به آواز خواندن می نماید. مدت 500 سال است که ساکنین برن به صدایش گوش می سپارند و پیغام نهفته در این صدا را درک می نمایند، پیغامی که می گوید: زمان همواره درحال گذر است، پس از ساعت های پیش روی زندگیت لذت ببر.