انتصابات آمریکایی؛ دموکراسی بی روح افغانستان - استدیو مرینا

به گزارش گروه بین الملل خبرنگاران، در کمتر از یک هفته آینده انتخابات ریاست جمهوری افغانستان بابد برگزار گردد، انتخاباتی که پس از کش وقوس های فراوان بالاخره با نظر مستقیم آمریکایی ها تصمیم به برگزاری آن گرفته شد.

آمریکایی ها این بار برخلاف همه انتخابات گذشته که کوشش می کردند تا با چنگ و دندان انتخابات را برگزار نمایند این بار تصمیم اولیه شان این بود که برای تامین منافع خود و خروج از باتلاق افغانستان، به سمت توافق با طالبان پیش رفته و انتخابات را به تعلیق و نهایتا لغو بکشانند.

با این حال و پس از تصمیم شخصی ترامپ برای لغو مذاکرات صلح با طالبان باز این آمریکایی ها بودند که مجوز برگزاری انتخابات را صادر کردند و اکنون قرار است این دور از انتخابات ریاست جمهوری افغانستان برگزار گردد.

بعضی سرد بودن فضای سیاسی انتخابات افغانستان را ناشی از همین رفت و برگشت های آمریکا می دانند که موجب شده گروه های سیاسی کوششی جدی برای مبارزات انتخاباتی نداشته و فضای کنونی دموکراسی در این کشور سرد و بی روح و رو به زوال باشد اما مشکل اصلی در جای دیگر است: انتصابات آمریکایی پس از روی کار آمدن دولت موقت به رهبری حامد کرزی و توافق همه طرف ها در کنفرانس بن برای طی دوران انتقالی و سپس برگزاری انتخابات، نوری از امید برای برقراری دموکراسی در افغانستان پدیدار شد.

موعد برگزاری انتخابات فرا رسید و حامد کرزی پای به میدان نخستین رقابت انتخاباتی گذاشت، انتخاباتی سراسر تقلب و تخلف اما فضا با دخالت آمریکایی ها آرام می گردد. آمریکایی ها تصمیم گرفته بودند کرزی رئیس جمهور گردد و احتیاج به یک نمایش دموکراسی داشتند.

صرف میلیاردها دلار پول و بازی با جان صدها نفر برای نمایش دموکراسی فقط برای آن صورت پذیرفت که انتصاب کرزی، انتخاب جلوه کند و افغان ها هم که هنوز امیدوار به پیشرفت بودند سکوت کردند.

دور بعد انتخابات باز با رقابت جدی میان کرزی و عبدالله عبدالله برگزار گردید و هنوز آمریکایی ها نظرشان ریاست جمهوری کرزی بود. نتیجه انتخاب مردم به وضوح عبدالله عبدالله بود اما کرزی انتصاب واشنگتن بود و شد آنچه شد. رهبران جهادی افغانستان هم با وعده پست و پول و مقام سکوت اختیار نموده و قدرت طلبی و منعت طلبی شخصی و گروهی شان را بر رای مردم کشورشان ترجیح داده و انتصاب آمریکایی ها را پذیرفتند.

اما در این دوره از ریاست جمهوری کرزی مشخص شد که آمریکایی ها به دنبال عقیم سازی مجاهدین و سایر رهبران افغانستان هستند و همین موضوع باعث شد موجی از سرخوردگی و اعتراض در میان آن ها به وجود آید.

همین مساله آنها را بر آن داشت تا در دور بعدی انتخابات به صورت جدی وارد میدان شده و در برابر خواست آمریکایی ها بایستند.

این بار این محمد اشرف غنی بود که در مقابل عبدالله عبدالله صف آرایی می کرد.

عبدالله و تیم اش که سابقه تقلب و تخلف انتخابات های گذشته را داشتند نظارت شان را جدی تر کردند که کمی موثر بود.

نتایج انتخابات مشخص شد و آمریکایی ها برای آرام کردن اوضاع انتخابات را به دور دوم کشاندند و در این دور انتصاب آنها اشرف غنی بود. انتصابی که این بار با برخورد جدی جهادی ها و عبدالله روبرو شد و در نهایت باز این آمریکا بود که برای مردم افغانستان تصمیم گرفت و قدرت را تقسیم کرد و حکومت خودساخته وحدت ملی را در کابل به میان آورد، حکومتی با دخالت مستقیم آمریکایی ها و بدون توجه به رای و نظر مردم افغانستان. البته این را هم نباید از یاد برد که هیچ کدام از وعده های آمریکا برای تشکیل این حکومت عملی نشد.

حال افغانستان و مردم این کشور به ایستگاه بعدی انتخابات رسیده اند، انتخاباتی با طعم دخالت مستقیم آمریکایی ها.

مردم و رهبران سیاسی در افغانستان دیگر به این قطعیت رسیده اند که دموکراسی تنها شعاری برای نمایش آمریکایی بوده و آنچه تاکنون بی اهمیت بوده رای و نظر آنهاست. تا همین نزدیک به یک ماه پیش که آمریکا دلش می خواست به توافق صلح با طالبان دست یابد همه روند انتخابات را متوقف نموده بود و پس از آنکه توافق را بهم زد حال دلش می خواد انتخابات را برگزار کند.

از سوی دیگر تجربه نشان داده این انتخابات نیست و انتصابات آمریکایی است و وابستگی صرف به واشنگتن باعث شده مردم و رهبران سیاسی افغانستان نتوانند حرفی برای گفتن داشته باشند.

دموکراسی آمریکایی در افغانستان چه بخواهند چه نخواهند مرده است و آمریکایی ها در این دوره نیز راهی جز انتصاب ندارند و فضای ارزش های آمریکایی در افغانستان رو به افول است و خاموش خواهد شد.

این دور از انتخابات افغانستان نیز با سردی و کسلی برگزار خواهد شد و آنچه از پیش مشخص شده بر مسند حکومت در کابل خواهد نشست و مردم و سیاسیون نقشی در این روند ندارند و آنچه دقیقا برای آمریکایی ها مهم نیست، آینده افغانستان و مردم این سرزمین است.