بحران وجودی چیست و چگونه می توان بر آن غلبه کرد؟

به گزارش استدیو مرینا، بیشتر افراد در مقاطعی از زندگی خود دچار احساس اضطراب، افسردگی و استرس می شوند. در بسیاری از موارد، این احساسات کوتاه مدت بوده و در کیفیت زندگی آن ها تداخل زیادی ایجاد نمی کنند. اما در برخی موارد دیگر، این احساسات منفی می تواند به ناامیدی عمیق منجر شود و باعث شوند که فرد معنا و جایگاه خود در زندگی را زیر سؤال ببرد. این گونه موارد به عنوان بحران وجودی شناخته می شوند.

بحران وجودی چیست و چگونه می توان بر آن غلبه کرد؟

جستجوی معنی و هدف در زندگی امری غیرمعمول نیست. اما با وجود یک بحران وجودی، مشکل در عدم توانایی فرد برای یافتن پاسخ های رضایت بخش و قانع کننده است. در مورد برخی از افراد، ناتوانی در یافتن پاسخ به این پرسش های اساسی باعث بروز درگیری های درونی می گردد و همچنین احساس ناامیدی و از دست رفتن حس لذت و رضایت از زندگی.

متخصصان سلامت روان معتقدند که روش های سالمی برای مقابله با بحران های وجودی وجود دارد که در نهایت به سلامت روان و رفاه فرد کمک می کنند. در ادامه این مقاله از خبرنگاران مگ با انواع مختلف بحران های وجودی، خطرات و عوارض آن ها و همین طور برخی از روش های غلبه بر آن ها آشنا شوید.

بحران وجودی چیست؟

به عبارت ساده، اصطلاح بحران وجودی به زیر سؤال بردن مفاهیم عمیق مربوط به زندگی، مرگ و هدف انسان در زندگی اشاره دارد. این مسأله معمولاً به چگونگی برداشت شخص از خودش و هدفش در زندگی مربوط می گردد.

بحران های وجودی معمولاً همزمان با تغییرات اساسی در زندگی ما رخ می دهند و نشان دهنده سختی فرد در سازگاری و انطباق با شرایط جدید است که اغلب به از دست دادن احساس آرامش و امنیت مربوط می گردد. به عنوان مثال، فردی که تازه وارد دانشگاه شده و از خانواده دور شده اند یا یک فرد بزرگ سال که طلاق سختی را پشت سر گذاشته، ممکن است احساس کنند که بنیان زندگی شان در حال خراب شدن و همه چیز در حال فروپاشی است. این مسأله می تواند منجر به زیر سؤال رفتن معنای وجودی آن ها گردد.

شخصی که دچار یک بحران وجودی شده است معمولاً در تلاش است که به برخی سؤالات مهم یا سخت پاسخ بدهد، از جمله اینکه هدفش از زندگی کردن چیست یا حتی معنای زندگی.

اگرچه زیر سؤال بردن مفاهیم مربوط به زندگی و کار امری طبیعی و سالم است، اما بحران های وجودی گاهی می توانند فرایندی غیرطبیعی و منفی پیدا کنند. همیشه هم این اتفاق رخ نمی دهد، اما اگر فرد نتواند پاسخی برای این سؤالات چالش برانگیز پیدا کند، ممکن است با افسردگی یا اضطراب روبرو گردد.

بحران های وجودی همچنین ممکن است پس از تجربه دوره های طولانی مدت احساسات منفی، احساس انزوا یا سایر عوامل استرس زا مانند افسردگی یا اضطراب رخ دهد.

احساس غم و اندوه یا تجربه کردن یک دوره اضطراب و استرس نیز طبیعی است. با این حال، هنگامی که این احساسات یا کشمکش های درونی افزایش یافته و شخص هیچ گونه راه چارهی هم برای آن ها نمی تواند پیدا کند، ممکن است باعث ایجاد احساس ناامیدی عمیقی نسبت به خود و یا هدف او در زندگی گردد.

هنگامی که در این فضای منفی ایجاد شده شخص از خود سؤالی می پرسد، تنها پاسخ های منفی دریافت می کند و این مسأله می تواند برای سلامت روان فرد مضر باشد.

بحران های وجودی در هر سنی می توانند سراغ انسان بیایند، اما بسکمک از افراد در روبروه با یک شرایط سخت، همانند مبارزه برای موفقیت، دچار بحران وجودی می شوند.

بحران های وجودی به چالش های اساسی درباره معنای زندگی، دامنه انتخاب های انسان و حدود آزادی او در زندگی اشاره دارد. چه از آن به عنوان بحران وجودی یاد گردد و چه به عنوان اضطراب وجودی، مسائل اصلی آن یکسان است: اینکه زندگی ذاتاً بی معنی است و اینکه وجود و حضور ما در این جهان معنایی ندارد زیرا در آن همه چیز حد و مرز محدودی دارد و این مساله که همه ما باید روزی بمیریم.

از نظر اگزیستانسیالیست ها، بحران وجودی یک سفر آگاهی بخش است، یک تجربه ضروری و یک پدیده پیچیده. این مسأله برخاسته از آگاهی شما از دامنه آزادی هایتان است و همین طور این مسأله که زندگی شما چگونه روزی به انتها خواهد رسید.

تجربه یک بحران وجودی امری عادی است و همین طور زیر سؤال بردن معنای زندگی و اهداف فردی نیز امری طبیعی و اغلب سالم است. با این وجود، در برخی موارد بحران وجودی می تواند به ایجاد یک جهان بینی منفی در فرد کمک کند، به ویژه اگر شخصی نتواند پاسخ و راه چارهی برای سؤالات معناگرایانه خود پیدا کند.

بحران های وجودی ممکن است گاهی با برخی از اختلالات روانی نیز همراه باشد. به همین دلیل، بهتر است اگر بحران وجودی منجر به ناامیدی یا افکار خودکشی در شما می گردد حتماً به یک روان پزشک یا روان درمانگر مراجعه کنید.

منشأ اصطلاح بحران وجودی

اصطلاح بحران وجودی ریشه در اگزیستانسیالیسم دارد که یک مکتب فلسفی است. اگزیستانسیالیسم چه از منظر کلی و چه از نظر فردی به شدت بر معنا و هدف وجود متمرکز است.

ایده اصلی اگزیستانسیالیسم این است که جهان ذاتاً بی معنا است و ایجاد احساس معنا و مقصود در زندگی بر عهده خود شخص است.

فیلسوفان سورن کی یرکگارد و فردریش نیچه هر دو آثاری را منتشر کرده اند که به عقیده محققان جزو مکتب اگزیستانسیالیسم یا وجودگرایی محسوب می گردد. اما در واقع این ژان پل سارتر فیلسوف فرانسوی بود که انتها اصطلاح اگزیستانسیالیسم را در دهه 1940 رواج داد. سال ها بعد روانشناسان سناریویی را بر مبنای دیدگاه های این مکتب تحت عنوان بحران وجودی تعریف کردند.

انواع بحران وجودی

به عبارت ساده، بحران وجودی به معنای روبروه با تلاطم و تغییرات وجودی در شخص است. با این حال، معنای این اصطلاح بسیار گسترده است. انواع مختلفی از سؤالات وجود دارد که ممکن است یک بحران وجودی ایجاد کنند و با هر کدام از آن ها ممکن است فرد با یکی از مسائل مختلف روبرو گردد.

بخش های زیر انواع بحران های وجودی که یک فرد می تواند تجربه کند را بررسی می کنند.

1. معنی

شاید سؤال اصلی پیرامون یک بحران وجودی این باشد که آیا زندگی یک شخص یا خود زندگی معنایی مشخص دارد یا نه. زندگی بی معنی برای بسکمک از افراد جذاب نیست، بنابراین انسان ها اگر نتوانند معنایی برای آن پیدا کنند، تمایل به ایجاد معنا دارند.

از نقطه نظر تاریخی، معنای زندگی از دین ناشی می شده است، اما در حال حاضر از مواردی متنوعی از قبیل خانواده، کار، ازدواج و تفریحات یا مسافرت حاصل گردد. ایده اصلی این است که فرد باید معنای خاص خود را در زندگی پیدا کند، زیرا هیچ معنای ذاتی در زندگی وجود ندارد.

با این حال، اگر شخص از طریق این پرسش های شخصی نتواند معنایی برای زندگی خود پیدا کند، ممکن است احساس اضطراب وجودی عمیقی را تجربه کند.

2. احساسات و وجود

برخی از افراد ممکن است سعی کنند احساساتی را که با آن ها دست و پنجه نرم می کنند، مانند رنج یا عصبانیت، نادیده بگیرند و یا از آن ها اجتناب کنند، زیرا تصور می کنند که با این کار تنها احساساتی را که دوست دارند مانند شادی و یا آرامش را تجربه می کنند.

این مسأله ممکن است منجر به عدم توجه و رسیدگی برخی از افراد به تمام احساسات خود گردد که ممکن است به نوبه خود منجر به نوعی خوشبختی کاذب گردد. این مسأله می تواند باعث گردد فرد احساسات خود را به مرور از دست بدهد و اگر این حالت فرد به هم بخورد و با بحران روبرو گردد، ممکن است منجر به شروع نوعی فرایند پرسش و پاسخ اساسی در ذهن او گردد که خود می تواند باعث بحران وجودی گردد.

3. اصالت

برخی از افراد ممکن است احساس عدم اصالت داشته باشند که خود می تواند به یک بحران وجودی منجر گردد.

به عنوان مثال، ممکن است شخصی احساس کند که نسبت به خودش صادق نیست، یا نسبت به خود واقعی شان صادقانه رفتار نمی کنند. آن ها ممکن است احساس کنند که در موقعیت های مختلف خود واقعی شان نبوده اند و رفتارشان از اصالت کافی برخوردار نبوده است.

زیر سؤال بردن مسأله اصالت می تواند منجر به تحریف تعاریف مختلفی گردد که شخص از خود ارائه داده است و این مسأله در نهایت باعث بروز اضطراب شدید، بحران هویت و انتها بحران وجودی می گردد.

4. مرگ و محدودیت های ناشی از آن

هرکسی می تواند یک بحران وجودی را تجربه کند. با این حال، برخی از پرسش های ذهنی و بحران ها ممکن است همزمان با برخی از وقایع زندگی رخ بدهند. به عنوان مثال، هرچه فرد پیرتر می گردد، ممکن است بیشتر به مرگ خود فکر کند و سعی کند با این مسأله کنار بیاید.

یافتن اولین موهای سفید یا دیدن خطوط سنی و چین و چروک در آینه می تواند فرد را نسبت به فرایند پیری و این واقعیت که روزی زندگی او به انتها می رسد، آگاه کند.

بروز بحران های وجودی مبتنی بر مرگ و میر در افرادی که به یک بیماری لاعلاج مبتلا می شوند غیر معمول نیست. آن ها ممکن است از خود بپرسند که آیا واقعاً در زندگی شان به نتیجه ای رسیده اند و دستاوردی دارند؟ آن ها همچنین ممکن است واقعاً از مرگ و اضطراب روبرو شدن با انتها زندگی خود شوکه شوند.

جنبه های ناشناخته مرگ، مانند رمز و راز آنچه پس از مرگ در انتظار انسان است نیز می تواند احساس اضطراب و ترس عمیق را در برخی از افراد ایجاد کند. این امر همچنین می تواند به یک بحران وجودی منجر گردد.

5. ارتباط و انزوا

به نظر می رسد ارتباط و انزوا دو مفهوم متضاد و مخالف باشند، اما در حقیقت بیشتر در یک مقیاس طیفی جای می گیرند. انسان ها ذاتاً موجوداتی اجتماعی هستند و برای رفع برخی از مهم ترین نیازهای خود نیاز به برقراری ارتباط با دیگران دارند.

با این حال، انسان ها برای فکر کردن و خودشناسی و شکل دادن آرمان های خود، گاهی به تنهایی و انزوا نیز نیاز دارند.

تجربه کردن انزوا یا ارتباط بیش از حد ممکن است منجر به بروز بحران گردد. به عنوان مثال، بدون انزوا، فرد ممکن است جنبه هایی از وجود خود را در جمع از دست بدهد.

از طرف دیگر، قطع ارتباط با جامعه به دلایل مختلف از جمله از دست دادن یکی از عزیزان، طلاق یا حتی احساس گسیختگی از یک گروه، نیز ممکن است باعث گردد شخص ارتباطات و ابعاد وجودی اش را زیر سؤال ببرد.

6. آزادی

آزادی جنبه مشترک بحران های وجودی است. انسان بودن به معنای داشتن آزادی عمل در انتخاب های خود است. با این حال، نکته قابل توجه این است که این امر به معنای پذیرش مسؤولیت نتایج این انتخاب ها نیز است.

این امر می تواند به عدم اطمینان در مورد انجام هر اقدامی منجر گردد، از ترس اینکه این اقدام نادرست باشد یا منجر به عواقب نامطلوب گردد.

این نوع بحران نه تنها در مورد انتخاب ها، بلکه در رابطه با چگونگی شکل دادن به زندگی و هستی به عنوان یک کل نیز می تواند اضطراب ایجاد کند.

خطرات و عوارض بحران وجودی

طبق تحقیقات اجرا شده، بحران های وجودی در افرادی که با بیماری های پیشرفته یا پیش فراینده روبرو هستند، به طور معمول دیده می گردد.

علاوه بر این ممکن است بحران های وجودی به وقایع دیگری در زندگی مرتبط باشد، مانند:

  • وارد شدن به یک سن معنادار به لحاظ فرهنگی، مانند 40 یا 50 سالگی
  • از دست دادن یکی از عزیزان
  • تجارب غم انگیز یا آسیب زا
  • تجربه کردن تغییر در شرایط روابط مانند ازدواج یا طلاق

همچنین ممکن است ارتباطی بین بحران وجودی و برخی مسائل مربوط به سلامت روان وجود داشته باشد، از جمله:

  • اضطراب
  • افسردگی
  • اختلال شخصیت مرزی
  • اختلال وسواس فکری عملی

با این حال، این مسأله لزوماً به این معنی نیست که یکی از این عوامل باعث بروز دیگری می گردد.

عبور از یک بحران وجودی

تجربه یک بحران وجودی الزاماً به این معنا نیست که فرد دارای مسئله ای مربوط به سلامت روان است. در واقع، این مسأله می تواند بسیار مثبت باشد. زیر سؤال بردن معنا و هدف زندگی، رفتاری سالم است و می تواند به یافتن آرمان ها و اهداف شخصی فرد کمک کند و منجر به تحقق فردایی بهتر برای فرد گردد.

در ادامه نکات ساده ای ارائه شده که می توانند به فرد کمک کنند تا با موفقیت بحران وجودی را پشت سر بگذارد.

یک دفترچه قدردانی داشته باشید

بیشتر افراد به جای داشتن یک تجربه بزرگ و معنادار که به زندگی شان معنی و هدف ببخشد، یک مجموعه از تجربه های کوچک اما معنادار دارند که به زندگی آن ها شکل می دهد. نگهداری یک دفترچه قدردانی می تواند روشی عالی برای شناسایی این لحظات معنادار باشد.

فرد می تواند این وقایع کوچک و معنی دار را در صورت وقوع به دفترچه خود اضافه کند. بعداً با نگاه کردن به این دفترچه می تواند چیزهایی را که در زندگی از آن ها لذت می برد و همچنین تجربیات و تعاملات مثبتی که در مجموع به زندگی اش معنی می بخشند را به خاطر آورد و دیگر معنی زندگی را گم نکند.

تسلیم بدبینی نشوید

وقتی شخصی خود را در هرج و مرج وجودی می یابد، می تواند به راحتی به افکار منفی اجازه دهد تا او را تحت کنترل خود درآورند و باید به خاطر داشت که این مسأله می تواند احساسات منفی را حتی عمیق تر و شدیدتر بکند.

فرد باید سعی کند در ابتدا هر ایده بدبینانه ای را که به ذهنش خطور می کند تصدیق کند اما سپس ایده های خوش بینانه خود را جایگزین آن ها کند. این مسأله می تواند به کنترل گفتگوی درونی شخص کمک کند یا حداقل باعث بی طرفی در گفتگو با خود گردد.

به دنبال پاسخ های کوتاه تر باشید

بخشی از سنگینی بحران وجودی تلاش برای یافتن پاسخی واحد و همه جانبه برای سؤالی است که ممکن است خیلی بزرگ یا پیچیده باشد و به این ترتیب نمی توان پاسخش را پیدا کرد.

تلاش برای یافتن پاسخ های کامل و بزرگ به این گونه سؤالات عمیق می تواند باعث ایجاد اضطراب بیشتر و منجر به احساس نگرانی و ناامیدی عمیق تری گردد.

در عوض، تقسیم این سؤالات بسیار بزرگ به تکه های کوچک تر بسیار ساده تر خواهد بود. سپس، برای یافتن پاسخ این سؤالات کوچک تر اقدام می کند.

به عنوان مثال، شخص به جای سؤال در مورد اینکه آیا در کل زندگی خود کاری انجام داده است یا نه، باید از خود بپرسد که چگونه در ماه گذشته بر جهان پیرامون خود تأثیر گذاشته است.

این کار می تواند اقدامات کوچک اما مثبتی را که فرد انجام داده است برجسته سازد و به او نشان دهد، همانند یک تماس قدردانی از دوستان یا نزدیکان. در غیر این صورت ممکن است این نکات مثبت ولی کوچک در هنگام بررسی سؤالات بزرگ و کلان زندگی، مورد توجه قرار نگیرند.

صحبت کردن در مورد بحران وجودی

صحبت با خود فرد مفید است، اما ممکن است هر بار به نتیجه گیری مشابه منجر گردد.

گفتگو با یک فرد یا گروه، مانند یک دوست یا یکی از عزیزان می تواند به شخص کمک کند تا بحران را از منظر دیگری ببیند. این راه چاره می تواند گزینه ها و امکانات بیشتری برای کاوش در اختیار فرد قرار دهد.

در پژوهش های اجرا شده به اهمیت گروه های مباحثه برای افراد مبتلا به سرطان که با معضلات وجودی روبرو هستند اشارات زیادی شده است.

گفتگو با همتایان خود در مورد این موضوعات می تواند به چنین افرادی کمک کند تا با چالش هایی روبرو شوند و مطالبی را هم یاد بگیرند، حتی ممکن است پاسخ ها را با هم پیدا کنند.

چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟

اگرچه زیر سؤال بردن مسائل وجودی و معنای زندگی امری طبیعی و سالم است، اما مواردی وجود دارد که بهتر است به پزشک یا یک متخصص سلامت روان مراجعه کنید.

برخی از افراد می توانند به تنهایی از یک بحران وجودی عبور کنند، اما هر کسی که به نظر می رسد بحران وجودی آن ها را به سمت افسردگی و اضطراب سوق می دهد، باید به یک متخصص بهداشت روان مراجعه کند.

اگر یک بحران وجودی منجر به افکار خودکشی گشت، سریعاً از یک متخصص کمک بگیرید.

نکته آخر

هرکسی می تواند یک بحران وجودی را تجربه کند. این مسأله کاملاً طبیعی و سالم است که از خود سؤالات بزرگی درباره معنای زندگی و حیات بپرسید.

با این حال، این سؤالات بزرگ معمولاً پاسخ ساده ای نخواهند داشت و از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت خواهند بود. به همین دلیل، عموماً هیچ راه آسانی برای حل کردن بحران های وجودی وجود ندارد، فقط می توان از میان آن ها گذر کرد و آن ها را پشت سر گذاشت.

مواردی وجود دارد که فرد بدون کمک از معضل وجودی خود عبور می کند و به طور کلی، یک بحران وجودی نیازی به مداخله پزشکی ندارد.

با این حال، اگر بحران وجودی منجر به نگرانی های جدی تری در مورد سلامت روان فرد گشت، مانند بروز افسردگی یا اضطراب، فرد باید برای مشاوره و درمان به روان درمانگر یا یک متخصص روان پزشک مراجعه کند.

منبع: Medical News Today

منبع: دیجیکالا مگ
انتشار: 27 خرداد 1400 بروزرسانی: 27 خرداد 1400 گردآورنده: studiomerina.ir شناسه مطلب: 1619

به "بحران وجودی چیست و چگونه می توان بر آن غلبه کرد؟" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "بحران وجودی چیست و چگونه می توان بر آن غلبه کرد؟"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید