تجهیزات غیر استاندارد پزشکی خانگی و یاری آنها در بحران همه گیری کرونا ویروس - استدیو مرینا

تصویر: TNS Sofres / Flickr، CC BY-SA

از زمان آغاز بیماری همه گیر COVID-19، کارکنان بهداشت و درمان در سراسر دنیا نگران تأمین نامناسب وسایل محافظت شخصی، دستگاه های تهویه و سایر موارد ضروری مراقبت های پزشکی هستند.

بنا بر این بسیاری از آنها راهکار هایی برای پر کردن شکاف درک شده بین آن چه که دارند و آن چه لازم دارند را ارائه نموده اند.

کسانی از ما که در دهه 1980 بزرگ شدیم، قهرمان داستانی مبارزه با جرم، Angus Mac MacGyver را به یاد می آوریم. او به ظاهر می توانست از اشیاء خانگی معمولی مانند ذره بین و نوار داکت استفاده کند و چیزی را خلق کند که او را از شرایط چسبنده خارج کند.

اکنون، ما از فعلMacGyver کردن، برای ساختن یا ترمیم چیزی با استفاده از هر موردی که در دست است استفاده می کنیم.

MacGyver کردن در مراقبت های بهداشتی قبل از همه گیری متداول بوده است. اما مطابق تصاویر ابزارهای کوچک خانگی در رسانه های اجتماعی،COVID-19 کارمندان بهداشتی را تحریک نموده است تا تجهیزات باز هم بیشتری را با استفاده از مجموعه دستگاه های کوچک، متداول و در هم تنیده که در اختیار دارند بسازند.

کنترل تعصب MacGyver

اما خطرات و بعلاوه مزایایی احتمالی برای این رویکرد وجود دارد.

سال گذشته، من و همکارانم در خصوص تعصب MacGyver نوشتیم. این تعصبِ شناختی بدان معنی است که افرادی که دستگاه های خانگی را ایجاد و استفاده می نمایند، احتمالاً با اختراعات خود ارتباط عاطفی دارند.

این مربوط می گردد به اثر IKEAی بهتر شناخته شده که مربوط به ارتباط بیش از حدی است که ما با مبلمان تختخوابی تاشو که خودمان سر هم بندی نموده ایم نشان می دهیم.

با تعصبMacGyver ، پزشک - مخترعان ممکن است مسائل و خطرات موجود در استفاده از خلاقیتشان را نبینند. آنها ممکن است خطرات را کم اهمیت جلوه داده و منافع را بیش از حد ارزیابی نمایند. بعلاوه بسیاری از این اختراعات بدون اثبات یا با برهانی ناکافی که تحت آن کار می نمایند یا ایمن هستند به وجود آمده و معرفی شده اند.

جعبه ها و ابزارهای لوله گذاری برای ونتیلاتورها

یک نمونه از این موارد در طول همه گیری فعلی جعبه لوله گذاری است، یک جعبه perspex روشن که سر بیمار را در طی یک عمل تهاجمی می پوشاند.

هدف این است که کارکنان بهداشتی را به گونه ای بهتر، از ذرات معلق در هوای بازدم، که حاوی کرونا ویروس ساطع شده هنگام قرار دادن لوله ها در ریه های بیماران برای یاری به آنها در تنفس است، محافظت نمایند.

در ماه های گذشته، ژورنال های مشهور، گزارش های اولیه این دستگاه ها را که تا حدودی سطحی طراحی شده بودند منتشر نموده اند.

بعضی از این گزارش ها در خصوص بیماران واقعی است، و بعضی تحت شرایط آزمایشگاهی است، که حال و هوای مآغازیت به آنها می بخشد.

با این حال، مطالعات دقیق تر، به وسیله محققانی که در ساخت یا طراحی جعبه ها درگیر نیستند، مضرات بالقوه قابل توجه استفاده از آنها را نشان می دهد. زمان لوله گذاری ممکن طولانی تر از حد انتظار گردد، ایمنی بیمار را به خطر اندازد، و جعبه ها می توانند به تجهیزات محافظ شخصی کارکنان بهداشتی آسیب رسانند و خطر آنها را تهدید کند.

مثال دیگر شامل استفاده از قطعات چاپ سه بعدی به نام تقسیم نماینده ها (یا اسپلیترها) برای تعدیل دستگاه های تهویه است که به بیماران امکان می دهد دستگاه ها را به اشتراک بگذارند.

از نظر ارزشی، اتصال دو بیمار بدخیم به یک دستگاه نجات دهنده زندگی، در صورتی که کمبود ونتیلاتور وجود داشته باشد، معقول به نظر می رسد.

اما بیانیه اجماعی شدیدی که در اوایل امسال به وسیله چندین سازمان حرفه ای صادر شد، از استفاده اشتراکی به وسیله اسپلیترها از دستگاه های تهویه مطبوع، به خاطر نگرانی از این که بیماران مراقبت ضعیف تری دریافت نمایند، نهی می نماید.

این مانع از پیشروی بعضی پزشکان نشد در حالی که می گفتند: گزینه دیگر مرگ است.

نوآوری خفه نماینده؟

بسیاری از پیشرفت های بزرگ در پزشکی نتیجه یک رویداد اتفاقی و خود آزمایشی بوده است تا یک برنامه عمدی تحقیق.

به عنوان مثال، وسایل و ابزارهای جراحی رایج از پونزها، قاشق ها و کاربراتورهای موتور مشتق شده اند.

امروز، مدت زمان زیادی طول می کشد تا بتوانید فرآیندهای مورد احتیاج تنظیم نماینده های دستگاه های پزشکی، مانند سازمان غذا و داروی ایالات متحده و اداره کالاهای درمانی استرالیا را مرور کنید.

تنظیم نماینده ها احتیاج دارند مدارک تست های سخت گیرانه را ببینند تا ارزیابی نمایند که این دستگاه ها نه تنها کار می نمایند بلکه ایمن هم هستند.

بنا بر این، در حالی که این نوآوری ها، دستگاه های MacGyvered شده، در واقع ممکن است جان ها را نجات دهند، شواهد استفاده مجاز از آنها غالباً وجود ندارد و سؤالات اخلاقی جدی در خصوص زمان و چگونگی معرفی آنها برای مصرف برانگیخته می گردد.

چگونه می توانیم به یک نقطه تعادل برسیم؟

اگر الزامات نظارتی، نوآوری را خفه کند، ممکن است زندگی در اثر فقدان اختراعات تازه بالقوه از بین برود.

بدیهی است که سازشی مورد احتیاج است که شامل فرایند کامل و طولانی تنظیم مقررات نیست، اما هنوز هم یک ارزیابی دقیق و مستقل را حفظ می نماید.

این می تواند یک چاره موقت در راستا تصویب کامل باشد، به ویژه در شرایط تحت فشار زمانی مانند شرایط یک بیماری همه گیر، هنگامی که حتی ممکن است راهکار های ناقص مورد احتیاج باشد.

بنابراین این فرایند به چه شکلی خواهد بود؟

ما معمولاً هنگام آموزش متخصصان بهداشت، از ماکت های تجهیزات یا فضاهای بالینی استفاده می کنیم. این آزمایشگاه های شبیه سازی اکنون در حال یافتن هدف تازهی هستند، تا دستگاه ها و فرآیندها را قبل از اجرای آنها آزمایش نمایند.

این بدان معنی است که می توان پیش از نزدیک شدن دستگاه تازه به بیمار، مسائل بسیاری را پیش بینی کرد. بسیاری از پیشرفت های بزرگ در پزشکی نتیجه یک رویداد اتفاقی و خود آزمایشی بوده است تا یک برنامه عمدی تحقیق. با استفاده از یک فرآیند ساختاری، می توانیم راهکار هایی پیدا کنیم و آنها را به صورت عینی و به دور از بیمار و بدون آسیب آزمایش کنیم. به این ترتیب، ما می توانیم به طور مکرر، سریع و با خیال راحت در ایده ها (و دستگاه ها)ی ناقص شکست بخوریم تا آنهایی را که می خواهیم واقعاً استفاده کنیم بیابیم.

بیماری همه گیر COVID-19 سؤالهای دشواری را در خصوص چگونگی مقابله با نوآوری در پزشکی ایجاد می نماید. با این حال، بعلاوه برای بهبود ایمنی و اجرای تغییرات، کاتالیزوری را در اختیار ما قرار می دهد.

منبع: استوارت مارشال - Monash University

منبع: راسخون