شانه ای پنج هزار ساله که در موزه ملی نگهداری می گردد - استدیو مرینا

داستان چیست؟

این شانه متعلق به هزاره سوم پیش از میلاد است که از کاوشهای شهر سوخته بدست آمده است. بیشتر دندانه های این شانه ظریفِ چوبی که انحناهای زیبایی دارد، بطور عجیبی حفظ شده و بافت آن در ظاهر سالم است.

محوطه باستانی شهر سوخته در جنوب شرق ایران و 56 کیلومتری شهر زابل در استان سیستان و بلوچستان و کنار دلتای رود هیرمند واقع شده است و یکی از محوطه های کلیدی مطالعات باستان شناسی محسوب می گردد. این محوطه کهن حدود 280 هکتار مساحت دارد و پیشرفته ترین شهر باستانی جهان لقب گرفته است.

بیشتر بخوانیددانستنی های شهر سوخته | شهری با پیشینه ای بالغ بر 5000 سال

شهر سوخته در هزاره سوم پیش از میلاد، یکی از مهم ترین مراکز دوران مفرغ در شرق ایران بشمار می آید. کاوش های علمی این محوطه از یک ساختار فرهنگی غنی جامعه شهرنشین حوزه فرهنگی جنوب شرق ایران پرده برداشته است.

نتیجه آنالیز ها و آزمایش های اجرا شده روی یافته های باستان شناختی شهر سوخته چهار دوره استقرار فرهنگی را نشان می دهد. اولین دوره مربوط به 3200 پیش از میلاد است که بنا به عواملی از جمله قابل قبول ترین آن ها، تغییر بستر رودخانه هیرمند، شهر متروک می گردد. این شهر حداقل دوبار و حداکثر سه بار در بازه های زمانی متفاوت دچار حریق و آتش سوزی شده است.

اشیای ارزشمند کشف شده در شهر سوخته از تنوع هنرهای گوناگون مانند سفال گری، خراطی، جواهرسازی و بافندگی در این منطقه خبر می دهند. از سال 1967 میلادی، یعنی حدود 54 سال پیش، باستان شناسان انگلیسی و ایتالیایی کار حفاری و کاوش در محدوده شهر سوخته را شروع کردند. بعد از انقلاب پس از وقفه ای طولانی از سال 1374 کاوش های باستان شناسی زیر نظر استادان ایرانی و با سرپرستی دکتر سیدمنصور سیدسجادی ادامه پیدا کرد. در حال حاضر شهر سوخته منبع مطالعاتی برجسته ای در میان پژوهشگران محسوب می گردد و ظرفیت های گسترده پژوهشی آن سرانجام ناپذیر است.

از دیگر اشیای باستانی مکشوفه در این دولت شهر میتوان به چشم مصنوعی، کوزه سفالی با امضای سازنده آن، سوزن، خط کش، چکش، کوره های سفالگری، کوره های ذوب فلزات، دکمه لباس، شانه سر، بذر حبوبات و میوه، برنج، زیره و بسیاری از لوازم متداول و روزمره اشاره نمود.

منبع: همگردی