چرا نباید بچه ها را ابزار تبلیغات سیاسی کرد؟ - استدیو مرینا

جهت دریافت مشاوره خدمات طراحی کاتالوگ صنعتی از بهترین و مجربترین طراحان کشور همراه ما باشید. از طراحی تا چاپ کاتالوگ های تبلیغاتی حرفه ای را با بهترین قیمت از نماشو بخواهید.

به گزارش خبرنگاران، روزنامه ایران در ادامه نوشت: حرف این مادر کمی عجیب به نظر می رسد. چطور ممکن است یک کودک 10 ساله از مسائل سیاسی سررشته ای داشته باشد. مگر با تکرار حرف هایی که از این و آن یا تلویزیون و شبکه های اجتماعی شنیده، می گردد انتظار داشت یک کنشگر سیاسی باشد؟

زن ادامه می دهد: ما البته برایمان مهم است روی بچه هایمان کنترل داشته باشیم اما آدم یک جایی دیگر کم می آورد چون می بیند از آنها عقب مانده است. خودشان همه چیز را می بینند و می شنوند و برای خودشان تفسیر می نمایند. گوشی و تبلت هم که مدام دستشان است پس چه کاری از دست ما برمی آید؟!

زن فیلم دختر نوجوانی که یکی از فعالان سیاسی را به مناظره دعوت نموده دیده و نکته جالبش این است که دختر خودش فیلم را به او نشان داده است. لابد برای همین فکر می نماید از بچه ها عقب مانده است.

پدری که یک پسر و دختر دوقلوی 12 ساله دارد اما بشدت مخالف رها کردن فعالیت بچه ها در شبکه های اجتماعی است و از نظر او باید با والدینی که عامدانه بچه ها خود را وارد چنین فضایی می نمایند تا به اهداف ایدئولوژیک و سیاسی خود برسند، برخورد کرد: من اصلاً درک نمی کنم که چطور یک والد براحتی فرزندش را وارد چنین مناسباتی می نماید. من هر گرایش و عقیده سیاسی را می توانم داشته باشم اما قرار نیست فرزندم را که به سن قانونی نرسیده وارد فضای فکری و عقیدتی خودم بکنم و تازه بدتر از آن از او استفاده ابزاری کنم. قاعدتاً من دوست دارم فرزندانم در آینده عقایدی مشابه من داشته باشند اما نمی توانم از این سن آنها را وادار به کاری کنم که در حد درکشان نیست بلکه باید شرایط تحصیل و مطالعه شان را فراهم کنم تا بعداً خودشان بتوانند راه درست را انتخاب نمایند. شاید من به طیف سیاسی مشابه مادر آن دختر نوجوان تعلق داشته باشم اما به هیچ عنوان کار او را تأیید نمی کنم و بسیار تأسف انگیز است که کسی کودکش را وارد فضای تنش آلود سیاسی بکند.

برای بسیاری از والدین و حتی کسانی که فرزندی ندارند، استفاده ابزاری از بچه ها به این شکل به هیچ عنوان پسندیده نیست و این را می گردد در ابراز نظرهایشان در شبکه های اجتماعی بخوبی فهمید. حتی خیلی ها نگران این هستند که حالا با توجه به نزدیکی انتخابات، هرکسی کودکی را مقابل دوربین بنشاند و از او بخواهد جمله هایی را که به او دیکته شده تکرار کند. حتی اگر چنین هم نباشد و کودک خودش جملاتی را آماده نموده باشد، باز هم با توجه به اینکه به پختگی و سن قانونی نرسیده، انتشار آن بر اساس حقوق بچه ها به هیچ عنوان صحیح نیست.

رایحه مظفریان، فعال حقوق بچه ها در این باره گفته های قابل توجهی دارد: استفاده از بچه ها در تبلیغات، فضای مجازی و هرگونه کارکردی که حضور بچه ها به گونه ای در آن تعریف گردد که به هر شکلی جنبه تبلیغاتی داشته باشد، از نظر حقوق کودک جای سؤال دارد و در برخی موارد هم در جامعه ایران نسبت به آن واکنش هایی وجود دارد. بهتر است این موضوع را تبدیل کنیم به یک طیف، یعنی اگر در جامعه ایران استفاده از بچه ها تحت عنوان استفاده ابزاری از کودک در تبلیغات مورد سؤال و نکوهش است و حتی ارگان های دولتی هم به آن واکنش نشان می دهند، در کشوری مثل افغانستان یا سودان و عمده کشورهایی از این دست، استفاده از بچه ها به عنوان مبلغان جنگی مسأله و مورد سؤال است. بنابراین ما می توانیم آن را به یک طیف تبدیل کنیم یعنی از استفاده از بچه ها در تبلیغات تجاری تا استفاده در تبلیغات جنگی یا ایدئولوژیک، بنابراین شاید بگردد بحث آن دختر خانم نوجوان و چالشی را که در فضای مجازی ایجاد نموده بود در این طیف جا داد.

مظفریان ادامه می دهد: به هرحال اینجا والدین نقش مهمی دارند. در واقع این آگاهی را خود والدین باید داشته باشند که بچه ها ثبات فکری مناسب را هنوز کسب ننموده اند. جامعه بین المللی سن کودک را زیر 18 سال تعریف می نماید. برخی وقت ها این سؤال پیش می آید که دختران و پسرانی که به سن بلوغ رسیده اند و بالای 14 سال سن دارند هم در گروه این بچه ها قرار می گیرند؟ باید بگویم ما در ادبیات خودمان این طیف را به عنوان گروه سنی کودک و نوجوان تعریف می کنیم اما جامعه دنیای آمده و این را یک کاسه نموده و افراد زیر 18 سال را کودک محسوب نموده است. باید توجه داشت که کودک اینجا یک عنوان حقوقی است یعنی یکسری حق و حقوق ویژه ای نسبت به افراد بالای 18 سال دارد و منظور این نیست که بخواهد بگوید یک کودک 7 ساله با 17 ساله تفاوتی ندارد. ولی به هرحال یک حقوق و مزایای ویژه ای برای تمامی افراد زیر 18 سال در نظر گرفته شده است. حالا درباره این دختر خانمی که می آید و موضع گیری می نماید باید بگویم که جامعه ما جامعه ای جوانگراست و افراد بالای 18 سال از زمانی که وارد دانشگاه می شوند کوشش می نمایند افکار سیاسی و مواضع سیاسی شان را شکل دهند ولی نوع حقوقشان دقیقاً از 18 سالگی به بعد متفاوت می گردد و حق و حقوق مشابهی با افراد بزرگسال پیدا می نمایند. آنها تمرکزشان بر این است که در فضاهای بالغ تر تجربه کسب نمایند ولی از فردی که زیر 18 سال است مثل این دختر خانم نمی توان انتظار داشت که اظهارنظر سیاسی بکند و پدر و مادرش در این مسأله باید راهنمایش باشند چون از این کودک حمایت قانونی هم نمی گردد و البته چون کودک است آنقدرها که باید حرفش هم جدی گرفته نمی گردد. فرد باید این پختگی را داشته باشد که بداند وقتی کسی را در هر مقامی به این مناظره و چالش دعوت می نماید نمی تواند پا پس بکشد یعنی باید این شهامت و جرأت را از قبلش می داشت و روی آن حساب می کرد. ما باید کوشش کنیم فرزندانمان را به سمت پختگی راهنمایی کنیم که زمانی وارد عرصه و میدان شوند که شکل گیری مناسبی پیدا نموده اند. ما نمونه های بچه ها موفقی را داشته ایم که واقعاً در دنیا تغییرات ایجاد نموده اند. خود ملاله یوسف زی را اگر بخواهیم مثال بزنیم از کودکی کوشش کرد برای سوادآموزی دختران پاکستان و برای آن هزینه هنگفتی پرداخت یا حتی دختر بچه ای به اسم نجود که کتابش هم منتشر شد، این دختر در 10 سالگی ازدواج کرد و طلاق گرفت و تبدیل شد به یک حرکت بین المللی بر ضد افزایش ازدواج بچه ها. اما اینها زمانی آغاز به این کار کردند که به یک ثبات فکری برای بهبود شرایط اجتماعی و بین المللی رسیده و قادر بودند پای خواسته هایشان بایستند. من فکر می کنم این استفاده های ابزاری از بچه ها در مباحث ایدئولوژیک و سیاسی از بچه ها، کار مناسبی نیست حداقل تا زمانی که خود کودک به عنوان یک فرد بتواند درمورد حقوقش به صورت مستقل تصمیم بگیرد. توصیه من حتی نه به این دختر خانم عزیز که تمرکزش روی درس و مشقش است، بلکه برای سایر بچه ها این است که به دانش کافی برای ابراز اندیشه و تفکرشان برسند و زمانی آن را ابراز نمایند که بتوانند با قوت و با داشتن تئوری های محکم و با مطالعه، پشت آن ایده و اندیشه ای که دارند بایستند وگرنه همواره انسان های بافکر و بامطالعه ای وجود دارند که بتوانند این عزیزان را به چالش بکشند و حتی حرکت های مثبت شان را زیر سؤال ببرند.